Jeg ville så gjerne...

Det er så mye jeg skulle ønske at jeg var flinkere til. Det er så mye jeg gjerne skulle gjort som jeg ikke klarer eller tør. Hva hjelper det at jeg er skoleflink når jeg mangler evnen og initiativet som skal til for å få gjort andre ting som er mye viktigere? Hva hjelper det at jeg kan skrive side opp og side ned med (u)saklige blogginnlegg når jeg ikke får fram det jeg vil si? Av og til føler jeg at jeg rett og slett ikke strekker til, og at alt jeg gjør bare blir feil.

Heldigvis er det ikke det jeg er flink til som betyr noe til slutt. Om jeg hadde hatt all verdens visdom og fått til alt jeg prøvde på, så hadde det ikke vært nok. Det viktigste hadde forstsatt mangla. Men det fantastiske er jo at jeg skal slippe å få til det. Det er en som har gjort det for meg, det er en som har ordna alt og det er en som har lova å være med også når jeg ikke strekker til. Takk Jesus!

Eg ville gjerne eiga ei tru så sterk og stor,
ei tru som kunne synast i gjerning og i ord.
Men når mi tru sig saman og alt mitt eige verk,
då har eg berre Jesus, og då er trua sterk.

Eg ville gjerne kjenna ein fred så djup og still.
Eg ville gjerne kvila frå strid i stormen vill.
Men når dei varme kjensler blir døyvd av storm og kav,
då har eg endå Jesus, og freden han meg gav.

Eg ville gjerne eiga ein kjærleik stor og varm
som kunne varma andre som frys i hat og harm.
Men når min kjærleik kolnar i verdsens kalde vind,
då har eg endå Jesus, hans kjærleik den er min.

Eg ville gjerne leva eit liv som liknar hans,
eg ville gjerne lysa med litt av same glans.
Men om det lite lukkast, så har eg endå von:
Mitt liv det er i Kristus, den levande Guds Son.

Ja, Jesus, lat meg alltid få ha mitt liv i deg!
Ditt liv, di tru, din kjærleik, du gav det alt for meg.
Her i mitt eige hjarta er berre synd og mein,
men ved det verk du gjorde er eg fullkommen rein.

Dagens bibelvers:

"For av nåde er dere frelst, ved tro. Og dette er ikke av dere selv, det er Guds gave." Ef 2,8