For å fortsette "tradisjonen" med å publisere dikt for hvert 100. innlegg på bloggen (200 innleggs jubileum for "nybloggen" min i dag!) kommer det nå et lite høstdikt. Høsten kan av og til virke litt trist og grå. Det er mye regn, og vind og til tider utrivelig å være ute. Men det er viktig å se det positive i det. Tenk på alle de fine høstfargene.
Om hausten vert blada so gule
og då er dei jamman meg kule
Frå trea dei fell,
ja heilt utan smell,
og bles bort i ei vindkule.
og borte vert kvar ein staude
mot vinter det gjeng
og blomane heng,
for no vert dei snart daude.
Om hausten vert blada so brune
og då er det godt i det lune
for varmen du held
på ein kald kveld
om du ligg under dunet.
Om hausten vert blada oransje
då levnas dei ikkje ein sjanse
for bort skal dei då
når himlen vert grå
men på bakken kan dei jo danse
Om hausten vert blada farga
og nokon vert nok forarga
for det kjem mykje regn
men det er eit tegn
og ingen grunn til å sørga.
Ja hausten er absolutt fin
det er iafall hausten min
eg liker litt blest
for då vert det fest
korleis er hausten din?
Dagens bibelvers:
"Her ender dette ordet. Jeg, Daniel, ble meget forferdet over mine tanker, og mitt ansikt skiftet farge. Men jeg gjemte alt dette i mitt hjerte." Dan 7,28
2 kommentarer:
Kvi diktar du alltid på Aasens mål?
Må vel vere fordi det er mykje venare enn riksmålet tenkjer eg.
Eller er det berre for å høyres meir poetisk ut?
Kven veit
Kan vere mange grunnar til det. Det kan nok vere venare, men ikkje alltid. Den viktigaste årsaka er nok at det er mykje morosamare enn å dikte på riksmålet.
Vil uansett ikkje gå so langt som til å seie at dikta mine høyres poetiske ut. :D
Legg inn en kommentar